bununla ilgili güzel bir yazı okumuştum. tam olarak hatırlamıyorum ama şöyle bi şeydi;
öğretmen çocuklara dünya’nın yedi harikası’nı yazmalarını ister. gelen cevaplar;
1) artemis tapınağı
2) iskenderiye feneri
3) helyos heykeli
4) babil’in asma bahçeleri
5) mausoleum
6) zeus heykeli
7) piramitler
kız öğrencilerden birisi kâğıdını vermekte tereddüt eder. öğretmenine; “bence dünya’nın 7 harikası bunlar değil” der. öğrenciler kıza gülerler.
öğretmen son derece anlayışlı bir şekilde;
"peki, söyle bakalım senin listende neler var?"
kız öğrenci önce duraksar sonra okumaya başlar.
“bence dünya’nın yedi harikası;
1) görmek
2) duymak
3) dokunmak
4) tatmak
5) hissetmek
6) gülmek
7) ve sevmek”
odada sinek uçsa sesi duyulacak şekilde bir sessizlik oldu.
basit, sıradan ve normal olarak düşündüğümüz ve gözden kaçırdığımız şeyler gerçekte ne kadar da mükemmeldirler...